|
|
|
|
|
der letters een nieuwe en positieve benadering van de wereld, een nieuw model om de
kosmos weer te geven, in het kader van hun bekende atomistische wereldbeeld.
Woorden worden gebruikt om een oneindige verscheidenheid aan dingen te benoemen,
maar zijn altijd weer samengesteld uit dezelfde letters, waarvan alleen
de volgorde wisselt. Hetzelfde geldt voor de atomen waarvan zij het bestaan
vooropzetten: het zijn elementaire, eenvoudige deeltjes die evenwel in verschillende
onderlinge combinaties leiden tot de oneindige en gevarieerde veelheid van
stoffen op de wereld. Door de letter niet langer te zien als een gevaar
voor vervreemding, maar als een model dat de kosmos helpt vormen en informeren,
zetten Democritus en Epicurus de stap naar de digitale wereld. Zij zien
in dat de combinatie van een eindig aantal letters de weg opent naar de oneindigheid van de
|
informatie. Achter de analoge schijn van de wereld verbergt
zich de digitale structuur van het zijn. Het kan dan ook geen toeval zijn
dat het atoomtijdperk en het digitale tijdperk vandaag samenvallen, als
een historische uitloper van de alfabetische revolutie bij de Grieken. De
boekdrukkunst van de 15de eeuw en de schrijfmachine uit de 19de eeuw werken
de alfabetisering van de wereld in de hand. Nietzsche is de allereerste
filosoof die zich van een schrijfmachine bedient. Mallarmé, in Un
coup de dès jamais n'abolira le hasard, maakt gretig gebruik
van de poëzie van de typografische verscheidenheid en de verstrooiing
van de letter volgens de wetten van de willekeur. De alsmaar verder doorgedreven
"elektronisering" van de schrijfmachine, die er een zeer handig
en globaal instrument voor telecommunicatie van heeft gemaakt, ligt geheel
in de lijn van een atomistisch-digitaal model waarvan Lucretius -->
|
|
one back |
|
next part |
|
|